Ex Jehovah Getuige Paula schreef ons, 25 jaar nadat zij op 18-jarige leeftijd uitgesloten werd, o.a.:
Mijn naam is Paula Keessen en ik ben al een tijdje bezig om mijn autobiografie te schrijven over hoe het is om als JG op te groeien, maar voor mij belangrijker nog, hoe het was toen ik uitgesloten werd. Het feit dat ik mijn hele sociale leven wegviel op de leeftijd van 18 jaar, dat zelfs mijn ouders, broer en zussen niet meer met mij wilde spreken, heeft achteraf gezien grote emotionele schade aangericht. Ik wil dat er veel meer aandacht komt hiervoor.
Ik ben het beu dat iedereen maar zegt dat JG’s van die vriendelijke mensen zijn die langs de deur gaan.
Aandacht voor het emotionele aspect
Ik wil met mijn verhaal graag aandacht vragen voor het emotionele aspect. Hoe het is om door je ouders verstoten te worden. Dat ik daardoor nooit meer kan geloven in liefde. Dat het begrip moeder mij helemaal niks zegt. Dat ik wel weet hoe ik liefde kan geven, maar niet hoe ik liefde kan ontvangen. Rationeel kan ik het allemaal prima verklaren, maar emotioneel zit er een flinke kink in mijn kabel.
Autobiografie ex Jehovah Getuige Paula Keessen
Boek: De Goddeloze – Vlucht uit een religie waar ik niet in geloofde.
Geschreven en in eigen beheer uitgegeven door Paula Keessen.
Toen ik achttien was, verliet ik mijn ouderlijk huis. Met slechts twee plastic zakken met wat kleren, stond ik voor een onzekere toekomst. Ik ging weg en realiseerde me dat iedereen die ik kende nooit meer tegen me zou praten, inclusief mijn ouders, mijn zussen en mijn broer. Ik werd geëxcommuniceerd en ik moest mijn leven opnieuw beginnen met het vinden van nieuwe vrienden, nieuwe familie, nieuwe doelen en het belangrijkste was dat ik liefde moest vinden omdat ik dat van mijn ouders verloor.
Nu, 25 jaar later, krijg ik nog steeds de vraag hoe het is om te leven als een Jehova’s Getuige. In dit boek geef ik een gedetailleerd beeld van mijn ervaringen om te leven als een Jehova’s Getuige en wat de gevolgen waren toen ik de gemeenschap verliet. De strijd, het verdriet, de woede, de angst en proberen een manier te vinden om weer een normaal leven te leiden. Leren regels los te laten ….
We denken dat het verhaal van ex Jehovah Getuige Paula herkenbaar is voor andere (ex) Jehovah’s Getuigen die iets dergelijks hebben moeten meemaken. Helaas…
Ex Jehovah Getuige Paula vertelt
Mijn ouders zijn Jehovah’s Getuigen. Toen ik geboren werd, hadden zij zich al bekeerd tot deze strenge religieuze gemeenschap.
Ik wist dat ik ‘in de waarheid’ nooit gelukkig zou worden
Al vrij jong wist ik dat ik ‘in de waarheid’ nooit gelukkig zou worden. Op zeer jonge leeftijd had ik al de wens om de wereld te ontdekken en uit het voor mij benauwde religieuze milieu te ontsnappen waar mijn ouders mij in wilde persen. Ik had het idee dat ik gehersenspoeld werd, wat waarschijnlijk ook zo was. Ik hield mij niet aan de voor mij onbegrijpelijke regels. Daardoor konden mijn ouders niet van mij houden, toen niet en nu nog steeds niet. Nadat ik het huis had verlaten, heb ik mijn ouders nooit meer gezien.
Telkens als ik mensen ontmoet en iets uit mijn jeugd ter sprake komt dan is de reactie hetzelfde. “Oh, Jehovah’s Getuigen! Dat zijn die aardige mensen die geen verjaardagen vieren en op zondag langs de deur gaan.” Ik probeer dan keer op keer maar weer uit te leggen dat het veel meer is dan alleen dat en dat die vriendelijkheid alleen geldt zolang je een geïnteresseerde luisteraar bent.
Onlogische leerstellingen
Ik was de enige in ons gezin die vraagtekens zette bij alle leerstellingen die we voorgeschoteld kregen. Ik vond de meeste gewoon niet logisch en ongeloofwaardig. Toch ben ik enkele jaren zeer actief geweest binnen de gemeenschap, enkel om erbij te horen. Ik was een puber, werd op school gepest dus om nog iets van zelfvertrouwen te krijgen deed ik mijn uiterste best binnen de gemeenschap om daar wel geaccepteerd te worden.
Ik hield het echter niet lang vol om mijzelf anders voor te doen dan ik was. Om dag in dag uit iets te verkondigen dat ik zelf niet geloofde. Dus toen ik 18 jaar was escaleerde de situatie thuis. Al jarenlang had ik dagelijks ruzie met mijn ouders omdat ik niet de volgzame dochter en gelovige was die mijn ouders graag hadden willen hebben. Ik stelde teveel kritische vragen en overtrad teveel regels.
Samenwonen en uitgesloten
Vrij snel nadat ik op mijzelf ging wonen, leerde ik een wereldse man kennen met wie ik 16 jaar samen ben geweest. Doordat ik met hem ging samenwonen werd ik uitgesloten en dat betekende dat niemand die JG was nog met mij mocht praten. Mijn ouders besloten zich hier ook aan te houden en ik heb hen sindsdien nooit meer gesproken of gezien.
Mijn exman, nu nog steeds mijn beste vriend, heeft ervoor gezorgd dat ik leerde functioneren in de gewone wereld. Als JG word je nogal afgesloten van de maatschappij opgevoed dus ik was op zijn zachtst gezegd wereldvreemd. Door mijn exman leerde ik dat de wereld niet een grote poel des verderfs is en hij leerde mij zelfstandig te worden en zelf na te denken en op mijn intuïtie te vertrouwen. Daar ben ik hem nog dagelijks dankbaar voor.
Problemen met relaties en liefde
Nu, 25 jaar later, besef ik pas de impact die de breuk met mijn ouders op mij heeft gehad. Ik besef dat de problemen die ik heb met relaties en liefde voortkomen uit een gebrek aan ouderliefde. Het begrip moeder zegt mij niks. Ik weet rationeel wel dat mensen van mij houden, maar ik voel het niet. De liefde die mijn partner aan mij geeft zal nooit voldoende zijn want ik zoek iets dat de moederliefde vervangt en de liefde van een partner is nu eenmaal anders dan moederliefde.
Ondanks dit alles kan ik prima functioneren en geniet ik van het leven. Maar altijd is er dat stemmetje op de achtergrond: “Als zelfs je eigen moeder niet van je houdt…” En dat maakt alles stuk!
Alleen maar omdat mijn ouders zich laten hersenspoelen en hebben afgeleerd om zelf na te denken.
Ex Jehovah Getuige Paula vertelt
Ex Jehovah Getuige Paula
Jehovah’s getuigen zouden veel kunnen leren van de bijbelse spreuk door Paulus: Wie niet voor de zijnen zorgt is erger dan een ongelovige!
Paula,
Je was piepjong, je kon in je leven één kant op, hebt het Zelfs geprobeerd om bewijs te krijgen ja of nee. Het was dapper dat je toch hun nog een eerlijke kans gaf, al had je al twijfels. Het werd na je doop, waarvan je misschien dacht: dan volgt de rest later wel, toch een nee. En je ging weg, zoveel begrip hadden zij voor je moeten hebben, dat je in hun wereld was grootgebracht en verder geen wereld kende, feitelijk, heel jong eigenlijk was voor de beslissing die zij zo zwaar gewogen hebben alsof het leven en dood was. Terwijl je hun die eerlijke kans gaf, werd het je aangerekend als “Willens en Wetens in opstand komen tegen….” Ja, tegen Jehovah’s getuigen, maar zij doen alsof het tegen het leven is, en tegen God en Jezus Christus en tegen jezelf was.. zo heb je je misschien gevoeld, alsof je liefde niet waard was.. Ik ken dat, het gevoel dat ik goedkeuring van hun nodig had om me te verzekeren van Gods liefde, en met name de ouderlingen waren de botte bijlen. Ik werd ziek door foute diagnose en zocht steun bij ouderlingen, die hadden het over “eigen schuld “, dat was hun troost en praktische hulp. Ik schrik van de onmenselijke houding die verantwoordelijken aannemen. Ik vind het goed als mensen hun principes hebben, maar boven principes staat dat we allemaal gelijkwaardig zijn in ons mens zijn. Jehovah’s getuigen staan door hun principes naastenliefde in de weg, ze veronachtzamen daarmee de wet van God die zegt God lief te hebben, Jahweh en Jezus Christus, en de naaste als onszelf. Zij bepalen op grond van meningen van ouderlingen wie dan wel of niet hun naasten zijn. En jij was nog meer een naaste van hun dan ik. Ik ben erbij gekomen op mijn 26e voor onderzoek naar de bijbel en uit geloof ben ik gedoopt en later weggegaan. Als principes naastenliefde in de weg staan zijn de principes fout, en niet de naasten die zij verstoten. Jouw leven is helaas moeilijk zo geworden door hun. Maar onthou alsjeblieft dat juist God jouw steun is, hoe dubbel dat ook kan voelen omdat zij jou leugens over jouw band met God hebben ingeprent, zij wilden tussen jou en liefde komen.
Hoi Paula,
Door je moed je verhaal te delen heb je mij de ogen geopend in een periode dat ik voor een comité kwam omdat ik had gezegd dat Jezus Christus levend in het hart van de aarde was, ter Helle, in een daarvoor geschikt lichaam zoals blijkt uit de vele bijbel verzen die gaan over die delen van drie dagen nadat Jezus Christus stierf. Ik heb nog meer ontdekt. Je opende me de ogen door een interview van je waaruit ik opmaakte hoe liefdeloos ze met je zijn omgegaan terwijl de strijd niet is tegen vlees en bloed, niet tegen mensen.. jehovah’s getuigen maken een kloof tussen Vader en Zoon zodat ze ontvankelijk zijn voor strijd en demonisme. Vader en zoon zijn één. Ik weet uit eigen ervaring hoe beklemmend het is daar te zijn, bij jehovah’s getuigen, aan te voelen dat iets niet klopt maar niet de vinger te leggen op wat niet klopt. Bijvoorbeeld dat Jahweh zijn Zoon God noemt, dus is Jezus Christus God en mogen we tot Hem naderen in gebed. Ook dat als iemand daar weg gaat, dat ze dan zeggen de vernietiging wacht jou, maar nee, zij zitten fout en niemand mag tussen Jezus Christus en jou instaan. De echte God die liefde is houdt van iedereen. Laat je niks aanpraten. God toont zich ook zoals een moeder voor haar dochter.
Dag Paula,
Ik ben al 43 jaar uitgesloten jg en ben nog steeds beschadigd door het moeten leven in hun organisatie die zo liefdeloos is. Mijn gevoelens van liefde zijn ernstig beschadigd , ik kan niet met liefde uit de voeten. Nog steeds erg bang voor onweer door hun dreigingen met armageddon. In 1974 verkondigde Engelenkamp dat in de late herfst van 75 armageddon zou komen. Ik voel nog de angst omdat ik rookte en wereldse vriendjes had dus ik ging ervan uit dat ik dood zou gaan maar er gebeurde niets. Ik heb ze, innerlijk voor gek verklaart en na veel strijd heb ik de jg verlaten op mijn 18e toen trok mijn moeder de handen van mij af en werd ik in het diepe gegooid omdat ik wereldvreemd was. Ben dankbaar dat ik Jezus heb leren kennen en nu goede begeleiding heb.
Gods rijke zegen toegebeden.
Hendrikje.
Hallo Karla,
Waarschijnlijk werkt ‘pushen’ alleen maar averechts. Maar als zij op haar manier gelukkig is… Mijn ervaring is dat het leven als een jg helemaal niet ellendig is, zolang je je maar aan de regels houdt. En de leerstellingen, tja, daar valt vanalles over te zeggen. Ik hoop dat het meisje contact met jullie zal houden ondanks haar motivatie om jg te zijn/blijven.
Groetjes Paula
Hallo Marc,
U bedoelt dat u contact met mij wilt? Mijn emailadres is paulakeessen@hotmail.nl
Groetjes Paula
9/3/19
Beste,
Ik had graag contact gehad,
Dank Paula voor je verhaal. Wij zelf zitten niet bij JG maar de dochter van mijn man en zijn ex-vrouw wel.
Het meisje zit er helemaal in en helaas moeten wij lijdzaam toekijken hoe ze meegezogen wordt in deze organisatie. Soms vragen wij ons af wat we kunnen doen om haar in te laten zien dat het een gevaarlijke organisatie is. Maar dan ben ik bang dat we haar nooit meer zien. Vandaar dat we de keuze hebben gemaakt om haar maar te steunen en haar keuze hierin te respecteren maar we hopen dat haar ogen open gaan nu ze in de puberteit zit. We wachten geduldig af en zullen er voor haar zijn als ze ooit besluit om hier uit te stappen dan zullen we haar alle liefde geven die ze nodig heeft………
Hallo carla,
Paula reageerde al dat pushen niet werkt. Mijn jongste dochter wil mij niet meer zien omdat zij nu een gedoopte jg is en ik ben uitgesloten. Het enige wat je kunt doen is er liefdevol voor haar zijn. Laat haar weten dat jij van haar houd wat er ook gebeurd. Onvoorwaardelijke liefde, dat is wat jg niet kennen. Zo zal ze weten dat ze altijd bij jou terecht kan. Als ze jg blijft maar ook als ze ooit mocht besluiten eruit te willen stappen. Maaf hou ook vooral van haar als ze jg blijft. Ze is gehersenspoelt, dat is niet haar keuze.
Sterkte, ingrid
Met de organisatie van JG gaat het grondig verkeerd.
Er zijn Bijbelteksten die zij NOOIT zullen aanhalen omdat ze hun leerstelling tegenspreken.
Lees bvb eens Johannes 20: 24, 25.
JG spreken altijd dat Jezus aan een Paal werd gespijkerd maar in Johannes spreekt men over SpijkerS in zijn handen.
Gespijkerd aan een Paal is met één spijker en niet met SpijkerS zoals men dit bij een Kruisophanging is.
Enz… enz…
Mensen laten zich echt bedotten door die organisatie.
Ik ben er uitgestapt omdat een ‘zuster’ trouwde in het geheim met een wereldse man zoals dit heet.
Zo was zij van de straat.
Ik, ik moest eerst gehuwd zijn voor ik mocht toetreden.
Heb dit gedaan en na vernomen te hebben wat er in het geheim werd bedisseld zonder sancties, ben ik er uitgestapt en ben nu echt tevreden ook.
Hallo Paula, ik zit in hetzelfde dilemma. Ik ben nu 34 en was ongeveer 21 toen ik eruitstapte. ik voelde me niet goed bij hun leerstellingen. Ergens klopte er iets niet aan. En de druk om te presteren in hun organisatie werd hoog opgelegd nadat ik gedoopt was. Ik hield het niet vol in combinatie met school en stage lopen. Ik leerde iemand kennen op mijn werk en ben toen gaan samen wonen waardoor ik werd uitgesloten. Mijn moeder was in tranen en zei dat ik zou komen te overlijden want ik zou met armageddon vernietigd worden en niet in het paradijs komen.
Tot de dag van vandaag heb ik er moeite mee. Ik heb er 10 jaar over gedaan om mijn boeken en cd’s dvd’s weg te gooien. En alles een plekje te geven. Mijn ouders hebben zo af en toe contact met mij. Zoals trouwerijen, overlijden van familie of geboorte van hun kleinkind.
Zo nu ook, mijn zusje bevalt over 3 weken van een zoon. En mijn ouders willen dat ik daar na toe ga, dat heeft ze via een bericht laten weten. Ook zei ze een opmerking dat mijn vader erge hoofdpijn had en dat hij er maar mee moest leven er zijn wel ergere dingen zeggen ze dan.
Die opmerking heeft mij zeer gekwetst aangezien ik er mee moet leven dat ik mijn familie maar weinig zie. En dat mijn ouders mij veel pijn hebben gedaan. Zij spelen altijd het slachtoffer terwijl de uitgeslotenen dat horen te zijn. Het is onze eigen schuld word er dan gezegd.
Zo worden er wel vaker steken onder water gegeven.
Als jij gaat samen wonen gaan wij geen spijker in de muur slaan of behangen. Vervolgens word er een foto gestuurd dat mijn vader doodleuk aan het behangen is bij mijn zusje.
Of ik feliciteer dat mijn ouders binnenkort opa en oma worden. En dan word er nog even bij gezegd dat hun het als eerste horen, mijn opa en oma als tweede en ja ik was derde.
Ik had liever gezien dat ze zich aan de geloofs regels hielden en geen contact met me zochten, dat was een stuk makkelijker geweest. Het klinkt hard maar dan zou ik een hoofdstuk af kunnen sluiten. Nu word je constant geconfronteerd met je verleden en proberen ze je erbij te betrekken zodat je weer terug komt.
Natuurlijk had ik het liever anders gezien. Dat ik gewoon met iedereen om kon blijven gaan. Maar we zitten niet op dezelfde golflengte en het zal ook nooit meer goed komen.
Gelukkig blijf ik sterk in mijn schoenen staan en ben ik nu gelukkig en mijn vriend ondersteunt mij daarbij ook heel erg goed.
Ik wens je veel sterkte Paula en heel goed dat er een boek over schrijft zodat je andere ex getuigen er ook mee kan helpen en dat de buitenwereld kan zien wie ze werkelijk zijn. In ieder geval geen liefdevol geloof.
Grtjs tirza
Hallo Tirza,
dankjewel voor je open reactie. Al bij de tweede alinea dacht ik: “Wauw, misschien is het dan wel makkelijker om helemaal geen contact te hebben!” Het blijft continue op hetzelfde neerkomen, we worden alleen geaccepteerd als we aan allerlei voorwaarden voldoen. En dat doet inderdaad heel erg veel pijn, vooral als het om directe familie gaat.
Ik hoop dat je gelijk hebt en dat andere ex-JG’s steun vinden in mijn verhaal, maar bovenal hoop ik dat er meer bekendheid komt over het stille verdriet dat er in deze organisatie schuilgaat.
Liefs Paula
PS
De boodschap van het “besturende lichaam” van Jehovah Getuigen vat ik samengevat op als:
Voor een eeuwig leven, koop, lees en verspreid alleen onze literatuur en informatie. Je intuïtie en andere informatie van jezelf of anderen vormt een risico dat je geen eeuwig leven zal verwerven na jouw dood, en daarvoor door ons gemeden zult worden. Jijzelf bent niet te vertrouwen.
Onze informatie van onze voorgangers met betrekking tot het vergaan van de wereld in 1975, 1914.. bleek een menselijke imperfectie.
Lieve Paula, inclusief die liefhebbende, dappere, zelfstandigheid ontwikkelende puber, dankjewel voor je vertellen. Ik voel ontroering, verdriet. Herkenningen en ook het besef van een eigen unieke belevenis.
Volop bloeien, inclusief alle emoties voelen, tot uitdrukking brengen én blijven leren vertrouwen van de weldaad van liefde in alle vormen, is je geboorterecht. Dat je een wonder, liefde bent en adem haalt is ècht waar.
Dankjewel voor de prachtige woorden!
Liefs Paula
Wat fijn om reacties van mensen te lezen die het allemaal begrijpen!
Liefs Paula
Ik herken mij helemaal in het verhaal van Paula, ik op dezelfde leeftijd precies hetzelfde gedaan. Ik 1,5 jaar als dakloze rondgezworven. Ik heb 14 jaar geleden een boek geschreven over alles wat ik in deze organisatie heb meegemaakt ‘Een stille getuige ontwaakt’ ik was zelf onderhevig aan zware mishandelingen en vernederingen. Het ergste vindt ik dat je als jong persoon echt helemaal nergens terecht kan. De organisatie op de rug toekeren is niet het ergste, maar dat je familie kiest voor de organisatie niet voor jou keuze en dat ze je de deur uitzetten in en wereld waarin je niets kent. Dit staat gelijk aan een gevangenis straf zonder bezoek.
Ik heb echt veel respect voor je. Met mij is het goed gekomen. Ik ben getrouwd, heb drie mooie kinderen en een leuke baan als docent en vooral veel vrijheid in denken. Dit had ik allemaal niet gehad als ik in de organisatie was gebleven.
Beste Godtschalk,
Hoe herkenbaar over dat stukje van zware mishandeling en vernedering. Ikzelf ben jarenlang in elkaar geslagen en vernederd door jg omdat ik niet wilde luisteren. Vandaag de dag wordt ik nog steeds achtervolgd op straat in mijn slaap geterroriseerd door dromen, uitgesloten en niemand heeft contact met mij noch heb ik contact met iemand. Blijf weg van deze mensen en blijf delen over je ervaringen over hoe ziek deze mensen zijn.
Groetjes peter
Ingrid en Paula ik wens jullie een heel mooi leven na dit! Ik ben ook ex JG ik herken het wel, ik kan zeer om anderen geven, maar nog steeds geloof ik haast zelf niet dat ze van mij houden, wat een schade!! Ik wist als kleuter al dat dit geloof niets voor mij was.. tot 31 gebleven! Wat zonde. Ik wens jullie alle goeds !!
Lieve Ingrid,
ik ben ontzetten d dankbaar en gelukkig dat je mij acht jaar geleden belde. En ik ben nog gelukkiger dat het nu na een jarenlange strijd tegen jouw demonen in je hoofd nu echt goed met je gaat!
Liefs Paula
Paula,
wat een heftig verhaal. Natuurlijk ken ik jou verhaal want ik ben je zus. En ik heb jou toen op je 18e ook uitgesloten. Want ik geloofde toen nog dat JG de waarheid hadden. En ik wilde zelf zo graag in het paradijs komen waar jij niet zou komen door je uitsluiting. Bijna 20 jaar later kan ik het leven als JG niet meer aan en vinden wij elkaar weer terug. Bedankt voir je geduld en vergevingsgezindheid.
Liefs van je zus ingrid
Mooi hoor! Toch weer goedgekomen. Helaas veel verloren jaren, maar beter laat dan nooit. Moedig ook dat je de stap genomen hebt Ingrid. Wees in ieder geval verzekerd dat de Ware God, de Schepper Zelf, niks met de organisatie van Jehovah’s Getuigen te maken heeft. Wij wensen jullie een fijne tijd samen.