Er zijn inmiddels heel veel ex Jehova Getuigen in Nederland en ook wereldwijd. Allemaal hebben ze hun verhaal, vaak heftig, vol emotie en regelmatig traumatisch. Wat ik ervan gezien en gelezen heb is dat de overgrote meerderheid heel blij is dat men bevrijd is van de indoctrinatie, hersenspoeling en het dwingend opleggen van wat moet, wat mag en niet mag. De organisatie van Jehovah’s Getuigen (JG) hebben zij voorgoed achter zich gelaten. Hoeveel moeite en ellende dat vaak ook gekost heeft. Geen wachttorengenootschap (WTG) meer, nooit meer! Ex Jehova Getuige Marc vertelt
Het de rug toekeren van de organisatie van Jehovah’s Getuigen betekent niet dat het thema uit de gedachten verdwenen is. Het blijft deel uitmaken van wie je bent. Dat is maar goed ook, want als je eenmaal zo’n heftige ervaring als leven binnen de JG en het vertrek daaruit hebt meegemaakt, dan wil je niet nog een keer in zoiets terecht komen. Uiteraard word je ook door de zichtbare prediking van de Jehovah’s Getuigen regelmatig met het onderwerp geconfronteerd.
Wat mij betreft is er dan de boosheid over wat het WTG allemaal veroorzaakt. Hoe men goedgelovige mensen misleidt en de wijze waarop men Gods Naam misbruikt. Maar er is zeker ook compassie en begrip voor de Jehova Getuigen zelf. Voor mij zijn zij net zo goed slachtoffers van het systeem, zoals ik dat eens zelf was. Ik weet dat men gevangen is en JG-leringen doorgeeft, omdat dit zo van hen verlangd wordt, terwijl men er in hun hart niet zo over denkt. Met die worsteling heb ik medelijden, juist omdat ik mij mijn eigen worstelingen nog zo goed herinner.
Onlangs las ik een korte, maar ook – in dit verband – herkenbare ervaring van Marc uit Zaandam. Geconfronteerd met hun nieuwe methode om de Jehovah’s Getuigen boodschap te verkondingen, doet hij een poging om de vernietiging van álle niet Jehova Getuigen in Armageddon aan de orde stellen. Het woord “liefde” valt… Ex Jehova Getuige Marc vertelt er over.
Ex Jehova Getuige Marc vertelt
Sinds een half jaar hebben mijn vrouw en ik een winkel in het centrum van Zaandam. We verkopen chocolade, gebak en cadeauartikelen. Alsof de duvel ermee speelt, staan er ineens sinds een paar maanden JG’s met een rek vol blaadjes op het plein. Het roept helaas – na al die jaren – nog zoveel gevoelens bij me op. Allerlei gedachten gaan er door me heen. Kijk ze nou staan met hun koninkrijksglimlach, moet je nou zien hoe ze ineengedoken als oplettende hyena’s vanuit een hoekje hun lectuurstandaard in de gaten zitten te houden. Maar meestal zijn ze druk in gesprek met elkaar, op veilige afstand van hun giftige boekjes, zo onopvallend mogelijk.
O, hoe bang was ik vroeger voor de blikken van afkeuring en afwijzing. Hoe dikwijls vroeg ik me af hoe het toch kon dat de mensen zo’n hekel aan ons hadden. Gisteren zag ik het rek weer staan, dit keer wel erg dicht bij mijn winkel. Ik keek om me heen om te zien waar de bijbehorende glimlachjes waren, maar ik kon ze niet vinden. Op een terras zaten twee zwaar opgemaakte vrouwen hun latte’s te drinken, genietend van het zonnetje. Zouden zij…?
Ik vroeg aan de dames of die lectuurstandaard van hen was. Geschrokken ontwaakten ze uit hun zonnige middagdutje. “Eh…, ja meneer, die hoort inderdaad bij ons, hahahaha.” Een heel knap gespeelde vrolijkheid maakte zich van de dames meester. Alsof er een onzichtbaar knopje werd ingedrukt. “Het is bijzonder interessante lectuur meneer.” Ik besloot hen niet de regie van het gesprek te laten bepalen, want de voorgeprogrammeerde prietpraat kennen we maar al te goed, en dus stak ik meteen van wal: “Mevrouw ik ben me toch geschrokken, want uit uw blaadjes heb ik begrepen dat iedereen die niet bij jullie hoort, vernietigd gaat worden, ‘uit de weg geruimd’, zoals het er letterlijk staat.”
“Is dat echt waar?” vroeg ik met gespeelde verontwaardiging. Na minder dan een seconde nadenken klonk het als uit een mond: “Welneeee meneer, hoe komt u dááár nu bij?” En weer galmde er die nét niet echte vrolijke lach over het plein. Ze gingen verder: “Wat er met de mensen gebeurt is niet aan ons, alle mensen krijgen een kans hoor.” Ik laat me niet uit het veld slaan: “Maar als ze geen Jehova Getuige worden, dan worden ze vernietigd, zelfs die miljarden christenen die toch ook in God geloven?” Hun reactie: “Neeee meneer natuuurlijk niet; het gaat om de liefde. We moeten het niet over vernietiging hebben, maar komt u even zitten dan kunnen we het er over hebben…”
Ik voel ondanks de pijn in mijn hart ook warme gevoelens opkomen voor die chique dametjes. Ik weet dat ze het gewoon niet kúnnen, zo hard zijn als de organisatie voorschrijft. En al confronteer je ze nog zo hard met hun eigen doctrines, ze lijken er een speciaal schild voor ontwikkeld te hebben. Ik zeg tegen ze: “Liefde, dat is wat er mist in uw organisatie, in plaats daarvan is er heel erg veel oordeel. Maar ik proef wel dat u lief bent en dat is heel mooi.” Opnieuw die wegwuivende lach, dit keer iets minder overtuigd.
Ik neem afscheid en hoop dat er iets door hun schild is heen gekomen, iets van echtheid en menselijkheid.
Ex Jehova Getuige Marc vertelt
Ex Jehova Getuige Marc vertelt
Ook mijn leven en ook dat van mijn kinderen is ernstig benadeeld door mijn opgroeien binnen de JG. Geestelijke gezondheidszor begrijpt je niet. Keuringsartsen schrijven alle ernstige lichamelijke klachten op de opvoeding binnen JG.
Lichamelijk en geestelijk veel schade. Armoede, eenzaamheid en nog steeds niet goed in de maatschappij passen. Relaties die niet goed functioneren en zelf nog steeds constateren dat mijn manier van denken, die van een gehersenspoelde JG is, zelfs na alle jaren.
Keer op keer mensen tegenkomen die me vaak op een akelige manier negeren, dit zijn mijn vroegere (geestelijke) familie. Je als een ter dood veroordeelde crimineel voelen.
Deze religie heeft niets met liefde van doen. Zij zijn keihard, ontzettend zelfingenomen en kijken op iedereen buiten de JG neer, ook al doet men anders voorkomen.
Beste mensen hier,
Mijn naam is Jeroen en ik ben een reporter. Ik durf van mezelf zeggen dat ik geen alledaagse reporter ben, in die zin dat ik de onderwerpen die ik behandel iets geef, of zeg maar gun, wat tegenwoordig zeldzaam is: met name tijd. Bovendien probeer ik mij, in de mate van het mogelijke, los te koppelen van oordelen. Ik probeer de feiten zo representatief en waarheidsgetrouw voor te stellen, met alle nuances die daarbij gemaakt horen te worden. Ik maak voornamelijk audiostukken (voor de radio) waarin verhalen allerhande worden vastgelegd en respectvol gemonteerd. Op dit moment ben ik op zoek naar iemand die nog steeds getuige van Jehova is, maar ook wel worstelt met twijfels. Eventueel zelfs met de intentie eruit te stappen. Het gaat aanvankelijk om een informeel gesprek, of the record.
Grappig al die bijbel citaten haha!
Je zal zeggen dat als ex JG men dat deel heeft afgesloten, maar een ieder sluit het op zijn eigen manier af blijkbaar. Ik heb vanaf mijn 6e tot mijn 15e bij de JG gezeten omdat ik te klein was om mijn eigen weg te kiezen. Ik heb altijd een sterke wil gehad en mij nooit laten beïnvloeden door wie of wat dan ook. Ik heb altijd feiten en onderbouwing nodig. Als kind al was ik anders dan anderen dacht heel complex en had altijd complexe reacties naar ouderen of autoriteiten. Misschien is dat mijn geluk geweest dat ik mij er makkelijk van los kon maken. Ze hebben mij geprobeerd streng onderricht te geven, ben geslagen door ouderlingen omdat mijn moeder het niet voor elkaar kreeg om mij de bijbel te laten lezen. Ik kreeg door een ouderling onder dwang bijbel studie. Ik weet nog dat ik hem een keer de bijbel naar zijn hoofd heb gesmeten en in zijn gezicht gespuugd had. Hij ging door het dolle heen, ze hebben op een punt zelfs gedacht dat ik bezeten was door een kwade geest of zo. Ik weigerde om te bidden en te gaan staan terwijl er gebeden werd bij vergaderingen. Op mijn 10e heb ik geprobeerd om weg te lopen van huis, maar ik was te jong natuurlijk en was zo weer thuis. Ik leerde van een schoolvriend dat ik minimaal 15 jaar moest zijn om geholpen te worden bij de jeugdhulp toen der tijd. Zijn vader was alcoholist en hij had ook meerdere keren geprobeerd om thuis weg te lopen, maar hij moest ook wachten tot zijn 15e. Ik spreek hier over eind jaren tachtig. Maar toen ik 15 werd heb mijn maatje en ik een plan gemaakt hoe wij gingen en naar welke instanties wij moesten gaan voor de nodige hulp. Om een lang verhaal kort te maken. Ben dus van huis weggelopen, de nodige hulp gehad, in een pleeggezin geplaatst waar ik tot mijn 19e heb gewoond. Ik heb in het leger gezeten, de echte wereld gezien, mensen geholpen, mezelf geestelijk en lichamelijk ontwikkeld. Later toen ik een jaar of 30 was heb ik die zelfde ouderlingen nog eens opgezocht en laten zien wat voor een mens ik geworden ben. Zonder geloof, zonder mensen mijn wil op te dringen en goed te doen waar nodig is. Ik kon hun recht aankijken en voelde net als toen ik kleiner was geen angst voor hun. Klinkt heel raar maar ik ben nooit bang geweest voor hun. Ik heb altijd in mezelf gelooft en gelooft dat ik het zal redden. Het enige wat ik moest hebben was geduld en zelfvertrouwen blijven houden. Zelfvertrouwen is naar mijn mening wat een mens sterker maakt dan wat dan ook wat er op je afgevuurd wordt. Angst is iets wat wij mensen in ons hoofd creëren, angst maakt een mens zwak en laat je twijfelen aan jezelf en in dat moment ben je kwetsbaar. En ja ik ben mijn familie ook kwijt, maar ik denk altijd wie geniet meer van het leven zij of ik? Zij hebben zichzelf van allerlei regels opgelegd, zijn continu op anderen aan het letten of zij niet de fout in gaan. Maken elkaar bang met verhalen over de einde van de wereld en dergelijke. Wij zijn gemaakt om vrij te leven van angst, beperkingen en anderen vrij te laten in hun ding. En vergeet niet dat er 4600 geloven zijn op de wereld waarvan zij allen denken dat zij het ware geloof hebben……….
Op jonge leeftijd kennis gemaakt met JG door schoonfamilie. In het begin vond ik de belangstelling geweldig maar raakte mijn eigen familie die een ander geloof hadden kwijt. Na een paar jaar toch mijn eigen weg gekozen maar inderdaad het gevoel dat er geen toekomst is blijft hangen. Nog steeds contact met schoonfamilie maar er kan nergens over gepraat worden. Blijft moeilijk om het een plaats te geven.
Ik heb een wrok tegen de jg. Die hebben mijn jeugd en mijn verdere leven gewoon verwoest. Zou graag eens praten met iemand over hoe zij het allemaal ervaren hebben. De meeste zwijgen als een graf. Ik ben 60 jaar en heb nog nergens verhaal gedaan.
Ik ben de NBG bijbel gaan lwzen en heb beseff dat de geredde mens bij een geote schare hoort die niet te tellennis. De Jh ‘s zijn met heel weinig
Door de Jehova getuigen ben ik mijn jeugd kwijtgeraakt
Steeds maar weer, die armageddon ,het gevoel dat niks er meer toe doet , geen toekomstvisie. Je gaat toch dood. Ik heb hier jaren last van gehad en niet de kansen genomen die ervoor mij waren. Want de wereld verging toch.
Beste Dick,
Ja ik kan jouw gevoel goed begrijpen. Ik trouwde erg jong en door mijn schoonmoeder die JG was behoorlijk gehersenspoeld. Na een paar jaar gelukkig mijn gezonde verstand teruggevonden maar het gevoel, geen toekomstvisie, zit toch erg diep. Heb een aantal keren hulp gezocht en dat hielp wel maar het blijft terugkomen helaas. Veel sterkte.
Wat zou je denken van de toekomstvisie die de Here Jezus Christus aan ieder mens voorhoudt: “Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Die in Mij gelooft, heeft het eeuwige leven.” (Joh. 6:47) Op basis van persoonlijk geloof (vertrouwen) in de Here Jezus Christus (Wie Hij is, Zijn woord) hééft de sterfelijke mens eeuwig leven ontvangen. Niks moeilijks aan. Beloofd door God Zelf en dus zondermeer volledig betrouwbaar. Wie de Waarheid zoekt, zal Christus vinden, want er is namelijk aan de mens geen andere naam gegeven (Handelingen 4 : 12 om niet alleen behouden te worden maar om nog veel meer te ontvangen in Christus. Er is zeker veel meer over te vertellen, maar de voorwaarden staan vast en zijn altijd hetzelfde geweest: het gaat om persoonlijk geloof in Hem alleen. Kijk eens op onze andere website: vlichthus.nl voor goede bijbelstudies. Wees niet bang. Je kunt nergens lid van worden en er wordt nooit gezegd/geschreven wat je moet doen of moet laten. Het gaat alleen om de Genade Gods, waaruit wij leven.
Waarom zoveel woede en haat richting de JG? Ikzelf ben opgegroeid in de JG en heb er heel leuke en minder leuke dingen meegemaakt. Het heeft mij gevormd als mens wat ook weer goede en minder goede dingen teweeg hebben gebracht in mijn gedrag. Toch heb ik ook heel veel liefde mogen ervaren binnen de JG. Ik wist zelf echter al wel vrij vroeg dat het niet goed voor mij was. Echter kan ik wel zeggen dat er overal op deze aarde mensen spiritueel goed en ook minder goed bezig zijn, dus ook bij de JG. Om dan al deze mensen over een kam te scheren vind ik zeker niet terecht. De organisatie WTG zal ook niet alles slecht bedoelen al vertrouw ik deze ook niet. Maar wat ik wel weet is dat je deze en alle andere mensen het beste met liefde kan benaderen en behandelen, dat is namelijk iets dat iedereen nodig heeft.
Ik wil nog even een aantekening maken.
Waarom kijken Jehova getuigen op de site van de ex.
Ze zijn toch verdoemd ?
De getuigen die daar naar kijken moeten ook uitgesloten worden, want het is verkeerde lectuur. Daar mag je niet inkijken, toch?
Misschien dat dan toch uit die organisatie stappen en tot de slotsom komen dat ze beter naar de kerk kunnen gaan
Hallo Regina
Het doet mij goed om te horen dat je geaccepteerd voelt. Jou accepteren zit een voorwaarde aan. Die voorwaarde is dat je aan alle gedragregels houdt die in de wachttoren staan vermeld. Als je zelf gaat nadenken en je mening en gedachten gaat uitspreken, wordt je niet meer geaccepteerd. Ik hoop dat je hier eens ernstig over gaat nadenken.
Ik wens jou alle goeds toe
Ik heb het tegen over gestelde meegemaakt. Als men een bedenking uit over een leerstelling wordt men direct bij het afval gezet. Ik heb dit zelf onder vonden toen ik mijn bedenking uitte betreffende Johannes 1 : 1 ,,In het begin was het Woord, en het Woord was bij God, en het Woord was een god”. Dit is volkomen fout, dit komt uit de ,,Greber” vertaling, een Duitse priester die aan occultisme deed. In het Grieks staat ,,Theos én ho Logos” waardoor de Lutherse Bijbel het meest correcte is want daar staat ,,God was het Woord” Wie mij gezien heeft, heeft de Vader gezien zegt Jezus in Johannes 14. M.a.w. het Woord was God.
Vaak wanneer ik ex jg aan het woord hoor of gewoon kritische mensen hoor ik nooit goed onderbouwde kritiek. Terwijl die er juist heel veel zijn: De twee getuigen uit open baringen heeft zich volgens hun al in de jaren twintig voltrokken in amerika. Charles taze russel was een vrijmetselaar en kind aan huis bij de rotschilds, die deze groep net als de mormomen gefinancierd hebben. Zei geloven dat God’s koninkrijk al geinstaleerd is en dat er geen grote verdrukking meer zal plaats vinden. Ik maakte jg erop attent waarom zoveel nadruk word gelegd op registratie in hun grote computers. Wanneer de grote en de kleine onthoofd moeten worden wegens het getuigenis dat zei hadden afgelegd van De Vader en De Zoon…,moet je wel weten waar deze zich bevinden, niet?! Zo als IBM destijds voor hiedler een ponskaarten systeem heeft ontworpen om het Joodse volk beter te kunnen localiseren, arresteren, deporteren, en vermoorden. Maar zoveel walging ik voel voor de satanische kliek aan de top, zoveel empathie voel ik voor de broeders en zusters wereldwijd. Want ik WEET dat het meerendeel van deze mensen oprecht opzoek zijn naar De Vader en De Zoon!
Even terzijde er wordt nog ouderwets met kaarten gewerkt omdat computers niet veilig zijn en ik heb echte acceptatie waargenomen iets waar je bij een kerk niet om hoeft te komen
Weer eentje die is gehersenspoeld.
Altijd schoppen tegen de kerk.
Ik ben zelf jarenlang getuige geweest en weet wat er daar omgaat.
Door dat rot geloof ben ik mijn zoon kwijt , hij verwijt mij dat ik hem ook heb gehersenspoeld , hij zit nu met een trauma die ik hem heb opgelegd .
Ik merk nu dat je beter naar een gewone kerk kan gaan , daar leren ze je de liefde.
In de organisatie wordt er enorm geroddeld over de mede broeders en zusters. Liefde is er niet, dat komt door het studeren van allerlei boekjes o heeft men geen tijd voor elkaar en geen liefde.
Mensen , trap niet in hun glimlach en z.g.n belangstelling bij het aan huis geklets
In Jesaja 7:14 wordt al verwezen naar de belofte die God ons geeft de naam Immanuel (God onder ons). Als Hij onder ons leeft is Hij dus één met God en de heilige Geest, de perfecte drie éénheid. Jezus is God en leeft onder ons samen.
Dus waar willen die Jehova’s nu eigenlijk van getuigen? Want zij erkennen Jezus niet als God zelf de Mensenzoon on Koning der Heerscharen.
Ik snap werkelijk niet wat deze mensen mankeert het is één grote brain wa(t)sh toren.
Jehova’s Getuigen getuigen vooral van God die zij Jehovah noemen. Zij vinden dat juist de christelijke kerken en vooral de R.K. Kerk valse religies zijn en dwalingen verkondigen. Sommige komen trouwens overeen wat de protestanten vroeger ook dachten en wellicht soms nog denken. De visie bijvoorbeeld op Maria staat niet ver van de visie van protestanten af.
Goed verhaal. Maar de organisatie en ook de Heilige schrift is ook erg strikt , zo schrijft Paulus dat we het vergadering bezoek niet na moeten laten in een van zijn brieven.
@Anne: Je doelt op Hebreeën 10. Zou je het artikel Jehova Getuigen en vergaderingen bezoeken daarover op deze website willen doornemen?